Charakterystyka miodu lipowego.
Lipa,
nazywana przez pszczelarzy królową pożytków miododajnych,
kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając cennego
pożytku pszczołom. Pozyskiwany miód uważany jest za jeden
z najlepszych odmianowych miodów nektarowych.
Miód lipowy w stanie płynnym ma barwę
od zielonkawożóttej do jasnobursztynowej. Według danych
węgierskich kolor ich rodzimego miodu zależy od terminu
zbioru; pozyskiwany później ma barwę brązową. Po skrystalizowaniu
zmienia zabarwienie na białożóte do złocistożółtego. Pod
względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym
przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje
postać drobnoziarnistą, niekiedy krupowatą. W smaku jest
on dość ostry, często lekko gorzkawy.
W
skład miodu lipowego wchodzą związki występujące w kwiatach
lipy: olejek eteryczny, flawonoidy (hesperetyna, hesperydyna,
rutyna, izokwercytryna i tiliarozyd), glikozyd tiliacyna,
związek triterpenowy tarakserol, garbniki, związki gpryczowe,
saponiny. Według Curyło miód zawiera średnio 67 ug B-karotenu
w 100 g produktu. Stwierdzono także występowanie kwasów
organicznych, między innymi kwasu kumarowego, chlorogenowego,
kawowego. Jedna z autorek w 100 g miodu oznaczyła średnio
ponad 30 mval wolnych kwasów. Z kolei Toth określił, w miodzie
węgierskim, zawartość olejków eterycznych na 0,24%. Miód
lipowy jest ponadto bogaty w enzymy.
Według Rychlik i Doleżalowej miód lipowy
odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. W
próbkach miodu lipowego uzyskano w badaniach własnych wysokie
wartości inhibinowe, tj. 4 i 5, co świadczy o jego silnym
działaniu na drobnoustroje. W Oddziale Pszczelnictwa w Puławach
uzyskano także wysoką aktywność antybiotyczną próbek krajowego
miodu lipowego.
Miód lipowy ze względu na różnorodność zawartych
w nim składników oraz korzystne cechy organoleptyczne znajduje
szerokie zastosowanie zarówno w odżywianiu, jak i w lecznictwie.
W
zakresie działania leczniczego miód lipowy uważany jest
powszechnie za najlepszy środek przy przeziębieniu, grypie,
w chorobach przebiegających z wysoką temperaturą, schorzeniach
dróg oddechowych. Dzięki dużej zawartości olejków eterycznych
niszczy drobnoustroje występujące na błonach śluzowych dróg
oddechowych, zwłaszcza nosa i gardła. Zanotowano szczególnie
silne działanie na bakterie Gram-dodatnie (gronkowce, paciorkowce),
Gram-ujemne (Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli) oraz
grzyby drożdżoidalne chorobotwórcze dla człowieka. Produkt
ten wywiera ponadto działanie napotne, przeciwgorączkowe,
przeciwskurczowe, przeciwkaszlowe i wykrztuśne.
W celu wzmocnienia efektu leczniczego
powinno się go przyjmować po rozpuszczeniu w naparze z kwiatu
lipy, owocu maliny oraz w połączeniu z sokiem z cytryny
lub mlekiem. Najczęściej stosuje się łyżkę stołową miodu
na szklankę ciepłego płynu. W zapaleniach błon śluzowych
górnych dróg oddechowych korzystne jest picie ciepłego roztworu
na noc lub podawanie w formie inhalacji termicznej. Według
Jojrisza podczas leczenia miodem lipowym chorób z przeziębienia
z wysoką temperaturą powinno się pozostawać przez 2-3 dni
w łóżku, z uwagi na silne działanie napotne tego produktu.
Przy kaszlu natomiast korzystne jest przyjmowanie naparu
z kwiatu malwy, zawierającego w 1 szklance napoju 2 łyżki
stołowe (około 50 g) miodu lipowego. Produkt ten jest cennym
środkiem wspomagającym leczenie zapalenia oskrzeli i zapalenia
płuc. Przyczynia się do szybkiego ustępowania stanu zapalnego
i polepszenia ogólnego samopoczucia.
Miód lipowy polecany jest także w chorobach
serca i układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie,
skutecznie likwidując obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie
tętnicze krwi. Zawarte w nim olejki eteryczne wywierają
łagodne działanie rozkurczające i uspokajające, co jest
szczególnie cenne u osób z chorobami serca i naczyń.
Dużą skuteczność miodu lipowego zanotowano
w schorzeniach układu nerwowego, między innymi w
nerwicach, nadmiernym podnieceniu nerwowym, stresie i bezsenności.
Liczni autorzy, w celu wzmocnienia działania uspokajającego
miodu, polecają rozpuszczanie go w naparze z kwiatu lipowego.
Osobom cierpiącym na bezsenność proponuje się także słodzenie
innych naparów z ziół miodem lipowym i picie ich małymi
łykami bezpośrednio przed snem. W wyniku dłuższej kuracji
uzyskuje się korzystne działanie uspokajające, rozkurczowe
i lekko nasenne.
Należy wspomnieć także o wyjątkowo dużej
skuteczności i aktywności miodu lipowego w leczeniu schorzeń
ginekologicznych. Ponadto ze względu na łagodne działanie
moczopędne wykorzystuje się go pomocniczo w leczeniu chorób
układu moczowego. Miód lipowy z uwagi na dużą zawartość
fruktozy jest również cennym środkiem dla chorych na cukrzycę
niezależną od insuliny (cukrzyca typu II). Niektórzy autorzy
donoszą o korzystnym odziaływaniu miodu lipowego w chorobach
reumatycznych, a także dzięki właściwościom przeciwbakteryjnym
i rozkurczającym, w schorzeniach przewodu pokarmowego.
Pszczelarstwo, czerwiec 2001
powrót
|