Ponieważ cena na wosk jest stosunkowo wysoka, zdarzają się jego zafałszowania, polegające na dodawaniu do niego różnych substancji o podobnej konsystencji.

Stwierdzone dotychczas zafałszowania wosku wykazują, że w naszych warunkach do tego celu używana jest najczęściej parafina, cerezyna, stearyna, kalafonia, żywica lub łój. A zatem głównie na obecność tych właśnie substancji w wosku należy zwracać uwagę.
Bywają, chociaż rzadko, wypadki stosowania różnych domieszek mechanicznych, jak kamienie, żelazo lub niektóre cięższe sproszkowane substancje w celu zwiększenia ciężaru wosku. Dlatego duże kręgi czy bryły wosku należy przy zakupie rozbijać na kilka części.

Podobnie jak przy ocenie miodów, badanie wosku podejrzanego o zafałszowanie rozpoczyna się od próby organoleptycznej. Przy pewnej wprawie ugniatanie, rozciąganie, rozrywanie, żucie, wąchanie i smakowanie wosku pozwala stosunkowo szybko wykryć większość zafałszowań.
W razie zafałszowania parafina lub cerezyna wosk w miejscu pocierania robi się gładki, błyszczący (cecha parafiny i cerezyny), a podczas ugniatania bieleje (cecha parafiny). Analiza chemiczna wykaże w takim wypadku zbyt niską liczbę kwasową i estrową oraz liczbę zmydlenia.

Potwierdzeniem podejrzenia jest próba Weinwurma.

Do 25 ml 0,5n alkoholowego roztworu KOH należy dodać 5 g wosku i zmydlić go, utrzymując pod chłodnicą zwrotną w stanie wrzenia przez
1 1/2 godziny. Następnie odparowuje się alkohol na łaźni wodnej, a do pozostałości dodaje 20 cm3 gorącej gliceryny i 100 cm3 wrzącej wody. Przezroczysty roztwór świadczy o czystym wosku, natomiast zmętnienie - o domieszce 5-8% parafiny lub cerezyny, a osad - o zawartości ponad 8% jednego z tych dodatków.
Zafałszowanie żywicą rozpoznaje się, gdy w czasie ugniatania wosk staje się nadmiernie lepki, podczas żucia przylepia się do zębów, przy czym jednocześnie wyczuwa się lekki posmak terpentyny.
Zafałszowanie łojem lub innym tłuszczem łatwo stwierdzić po umieszczeniu małej kuleczki wosku na rozpalonej płycie lub krytej maszynce elektrycznej. Kuleczka topi się, a następnie wydziela ostrą woń przypalonego tłuszczu (akroleina). Czysty wosk pszczeli topi się i spala bez tego, charakterystycznego jedynie dla tłuszczów zapachu.Zafałszowanie wosku łojem powoduje podwyższenie jego liczby estrowej i liczby zmydlenia. Zafałszowanie tłuszczami, np. łojem, można też wykryć przez silne ogrzanie. Wyczuwalny przy tej próbie ostry zapach akroleiny świadczy o zafałszowaniu.
Zafałszowanie kalafonią podwyższa liczbę kwasową wosku oraz liczbę zmydlenia. Zafałszowanie to wykrywa się za pomocą reakcji Storcha-Morawskiego. Do 0,5 g wosku dodaje się 5 ml bezwodnika kwasu octowego i zagotowuje, następnie studzi i odsącza. W razie zafałszowania wosku kalafonią lub żywicą przesącz, do którego trzeba dodać 1-2 krople stężonego kwasu siarkowego, barwi się na kolor ciemnofioletowy. Zabarwienie przechodzi szybko w niebieskie, a potem z kolei w zielonobrunatne.